συνδιεξάγω

ΜΑ

μσν.

οδηγώ κάτι προς τα έξω μαζί με άλλον

αρχ.

παθ. συνδιεξάγομαι

εξωτερικεύομαι, δηλώνομαι μαζί ή ταυτόχρονα με κάποιον ή με κάτι άλλο («ὁ τοῡ μέλους ῥυθμὸς καὶ τῶν ῥημάτων ἡ δύναμις συνδιεξαγομένη μετὰ τοῡ μέλους», Γρηγ. Νύσσ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + διεξάγω «οδηγώ προς τα έξω»].